αισθητικοκινητικός συντονισμός

Χαρακτηριστικό των αντανακλαστικών φαινομένων. Τα φαινόμενα αυτά αποτελούνται από ερέθισμα που έχει ως αποτέλεσμα κινητική λειτουργία (αντίθετα από τα ιδεοκινητικά φαινόμενα κατά τα οποία οι ιδέες καταλήγουν αυτόματα σε πράξεις, χωρίς τη συμμετοχή της βούλησης). Στην ψυχολογία της ανάπτυξης ο όρος α.σ. εφαρμόζεται στη μελέτη της πρώτης περιόδου της παιδικής ηλικίας (περίοδος της αισθησιοκινητικής αντίληψης, από τη γέννηση έως τους 18 μήνες) όταν αρχίζουν να διαμορφώνονται πολλοί συντονισμοί ανάμεσα στην αντίληψη και την πράξη (βλ. λ. παιδί). Σημαντική υπήρξε η συμβολή του Ελβετού ψυχολόγου Ζαν Πιαζέ στη διερεύνηση των προβλημάτων της διανοητικής ανάπτυξης. Η περίοδος της αισθησιοκινητικής αντίληψης είναι, σύμφωνα με τη θεωρία του, το ένα από τα τρία κύρια στάδια στα οποία διακρίνεται η ανάπτυξη. Οι παρατηρήσεις του Πιαζέ για τις μεταβολές που συμβαίνουν στον α.σ. κατά τα πρώτα χρόνια της ζωής του ανθρώπου, μετά από μία περίοδο κάμψης του ενδιαφέροντος, απέκτησαν μεγάλη σημασία, ιδιαίτερα μετά τις προόδους στους τομείς της γλωσσολογίας, της ψυχογλωσσολογίας και της ηθολογίας.